Rauw, kwetsbaar, eerlijk.
Ik schrijf omdat ik niet anders kan. Ik gebruik woorden om mijn gevoelens vorm te geven, om ze te verwerken. En ik deel mijn woorden met de wereld in de hoop dat men er herkenning en erkenning in kan vinden. In de hoop dat mijn dochters ze ooit lezen en er herinnering in terug vinden. In de hoop dat andere moeders ze lezen tijdens die eenzame nachtvoedingen en even voelen dat ze toch niet alleen zijn. In de hoop dat jonge meiden ze lezen en zich realiseren dat de duistere gevoelens soms helemaal niet vreemd zijn. En dat het beter wordt.
Ik schrijf vaak over mezelf. Ik schrijf mijn hart in verhalen of gedichten, in de hoop dat op die manier mijn woorden hun weg blijven vinden naar zij die deze nodig hebben.
Ik schrijf ook graag over anderen. Ik ben een gevoelig mens. Ik kan me enorm in een ander verplaatsen. Ik luister graag naar de verhalen of gevoelens van anderen om deze ook in woord te vereeuwigen op het papier.